Autor publikacji: Agata K 
Data publikacji: 2015-09-16
Iza i Ania studiowały turystykę na jednej uczelni. Obie są z jednej, małej, miejscowości i postanowiły razem wybrać się do dużego miasta, aby rozpocząć studia. Wybór padł na kierunek interesujący obydwie - na turystykę. Kto z nas nie lubi podróżować? Tryb zaoczny miał pozwolić na pogodzenie nauki z pracą i utrzymaniem wynajętej kawalerki.
Znasz to, prawda?
Iza pracowała w sklepie obuwniczym w jednej z galerii handlowych. Praca była lekka i przyjemna, a pensja, jak na studentkę, całkiem przyzwoita. Rotacja w takich miejscach jest dość duża, więc Iza zmieniała pracę dość często. Przez krótki czas była hostessą, przez rok pracowała również jako kelnerka w restauracji. Po ukończonych studiach zaczęła jednak rozglądać się za poważniejszą pracą. Niestety, nikt nie odpowiadał na wysyłane przez nią CV. Brakowało jej doświadczenia. Miała 24 lata, chciała wyprowadzić się ze swoim partnerem i zacząć wspólne życie. Aplikowała więc z powrotem na stanowisko sprzedawcy w jednym z butików w galerii handlowej. Ze względu na swoje doświadczenie pracę dostała z miejsca. Skromna wypłata pozwoliła na opłacenie czynszu w wynajętym przez nich mieszkaniu. Pensja partnera miała opłacać jedzenie i bieżące wydatki. Dziś Iza ma 29 lat. Marzy o dziecku i ślubie. Ze względów finansowych nie może sobie jednak pozwolić ani na jedno, ani na drugie. Wysyłanie setek CV na stanowiska, które mają jakąś perspektywę, nie przynosi żadnych rezultatów. Dalej brakuje jej doświadczenia. Nie może jednak pozwolić sobie na darmową praktykę czy kiepsko płatny staż. Bieżące wydatki nie pozwalają również na odłożenie pieniędzy na niezbędne kursy zawodowe. Dodatkowo Iza nigdy nie zastanawiała się nad swoją karierą i nie wie, co chciałaby w życiu tak naprawdę robić. Załamana kiepską płacą w rodzinnym kraju, myśli o emigracji.
Ania swoje pierwsze zatrudnienie znalazła w call center. Nie lubiła jej nigdy, ale elastyczne godziny pracy pozwalały jej bez problemu pogodzić naukę z zarabianiem pieniędzy. Marząc o zmianie stanowiska, zebrane oszczędności przeznaczyła na kurs dla pracowników biur podróży. Dzięki kierunkowym studiom i nowym certyfikacie, otrzymała propozycję odbycia płatnego stażu w małym biurze podróży. Propozycję przyjęła. Pensja była kiepska, ale Ania robiła w końcu to, co lubiła i zbierała doświadczenie zgodne z jej kierunkiem studiów. Po odbytym stażu i przepracowanym roku w jednej firmie, aplikowała do dużego i znanego biura. Dostała pracę. Zaczęła wyjeżdżać na zagraniczne wyjazdy, dostała umowę o pracę oraz większą pensję. Po zakończeniu magisterium, po kilku latach doświadczenia w branży, została kierownikiem oddziału. Obecnie, po dodatkowych kursach i odwiedzeniu większości destynacji turystycznych, marzy o własnej działalności. Powoli odkłada pieniądze na założenie firmy.
Dwie historie, o identycznym początku i zupełnie innym zakończeniu. Iza nie przejmowała się nigdy swoją karierą. Uważała prawdopodobnie, że jeszcze studiuje i ma na to czas. Natomiast Ania już od początku wyznaczyła sobie ścieżkę zawodową i konsekwentnie ją realizowała. Oczywiście obie postacie są fikcyjne. Choć wszyscy pewnie znamy tak wiele Iz, że wydają się realne. A może sami jesteśmy Izą?
Czas studencki to najlepszy ( i prawdopodobnie jedyny) czas na rozpoczęcie kariery. Dlaczego? Z powodów finansowych. W tym wieku zazwyczaj możemy pozwolić sobie na darmowe praktyki i kiepsko płatne staże. Oczywiście Ania i Iza pochodziły z małych miejscowości, nie mogły liczyć na duże wsparcie rodziców i musiały się same utrzymywać. Ale wiele studentów studiuje w rodzinnym mieście i ten problem ich nie dotyczy. Łatwiej również odłożyć pieniądze na kursy ( lub znaleźć dofinansowanie z UE dla ludzi z średnim wykształceniem) niż kiedy ma się dziecko i kredyt hipoteczny. Ten czas, kiedy mamy wsparcie rodziców i nie mamy poważniejszych wydatków jest idealny, żeby rozpocząć karierę.
Nie wiesz, co chciałbyś robić w życiu? Zacznij od tego, czego byś nie chciał. Jeśli zostanie Ci pięć zawodów czy branż, które wydają Ci się interesujące, wybierz tą, w której masz jakieś doświadczenie lub czujesz się dobry. W ostateczności może być na "chybił trafił". Branżę można przecież zmienić. Jeśli Ani znudzi się praca w turystyce, ze swoim doświadczeniem może przeskoczyć do bankowości. Jeśli będzie miała serdecznie dosyć klientów i zamarzy jej się psychologia, czemu nie? Zarabia tyle, że stać ją na to, żeby zmienić branżę. Na nowe specjalistyczne kursy lub studia. Na zabezpieczenie finansowe. Na wiele rzeczy. A doświadczenie które zdobyła, umiejętności, zwiedzanie świata może się jej przydać w psychologii na wiele sposobów. Może będzie szkolić przyszłych sprzedawców?
Chyba najczęstszym powodem, dla którego pracodawcy odrzucają CV kandydata, jest doświadczenie niezgodne ze stanowiskiem. Kandydat ma kilkuletnie doświadczenie zawodowe, ale albo w ogóle nie związane z branżą, albo tak różnorodne, że nie wskazuje na konkretną ścieżkę zawodową. Jeśli przez rok pracował w controllingu, potem był sprzedawcą, rezydentem i teraz znów chce wrócić do branży, pracodawca nie spojrzy na to pozytywnie. Mimo, że ma potrzebne kwalifikacje. Dlaczego zmienił branżę? Może go ona nie interesuje, nie jest konsekwentny? A może nikt go nie chciał zatrudnić i wybrał pierwszą lepszą pracę? Wyznaczenie sobie ścieżki zawodowej i konsekwentny rozwój w jej kierunku, jest bardzo ważny. Ważniejszy nawet od naszego wykształcenia.
Tymczasem bardzo dużo osób przeskakuje z branży do branży, na różne stanowiska, tam, gdzie akurat jest wakat. Nie chcą praktyk i staży, nikt nie chce pracować za darmo. Kursy, szkolenia? Takie rzeczy powinien opłacać pracodawca. Jednak w dzisiejszych czasach konkurencja jest ogromna. Każda osoba, która poświęciła trochę pieniędzy i czasu na takie działania, wyprzedza Cię w drodze na wymarzone stanowisko, nawet jeśli ukończyła inny kierunek studiów. Nie możesz sobie na to pozwolić.
Najlepszy czas na rozpoczęcie kariery jest właśnie teraz. Po studiach będziesz chciał już zamieszkać ze swoją drugą połową, będziesz rozważał kredyt hipoteczny, dziecko, wakacje zagranicą. Wtedy pierwsze kroki będziesz musiał mieć już postawione, żeby było Cię stać na chociaż przyzwoity start. I na dalszy rozwój kariery, który przecież na studiach się nie kończy.
